علل و انواع فراموشی تجزیه ای
فراموشی تجزیه ای با نام های یادزدودگی روان زاد، یادزدودگی تجزیه ای، فراموشی گسسته و آمنزیا شناخته می شود. این نوع فراموشی معمولا زمانی که فرد استرس شدیدی را تجربه می کند، رخ می دهد. در فراموشی تجزیه ای هیچ گونه آسیب مغزی به فرد وارد نشده است. فرد دچار فراموشی تجزیه ای قادر به یاد آوری بخش طولانی از رویدادهای قبل از حادثه را نمی باشد. در این مقاله به طور کامل درباره نشانه ها، علل و درمان اختلال فراموشی تجزیه ای می پردازیم.
فراموشی تجزیه ای
فراموشی نوعی دفاع در برابر اضطراب است؛ بنابراین هنگام مواجهه با رویدادهای آسیب زا برخی افراد ناآگاهنه دست به فراموش کردن واقعه می زنند تا بدین ترتیب از خود محافظت کنند. معمولا افرادی که ساختار خود ضعیفی دارند و از لحاظ منابع هیجانی محدودند برای فراموشی تجزیه ای مستعدتر هستند.
فراموشی تجزیه ای ناتوانی در به خاطر آوردن اطلاعات مهم شخصی، مخصوصا اطلاعات مرتبط با حوادث آسیب زا یا پر استرس است. این فراموشی گسترده تر از آن است که با فراموشی عادی که برای همه رخ می دهد قابل توجیه باشد. اطلاعاتی که در فراموشی تجزیه ای از یاد می روند شامل حوادثی اند که انتظار می رود در خاطر بماند یا سریعا یادآوری شوند.قابل توجه است که برای تشخیص فراموشی تجزیه ای نباید در طی مصرف مواد مخدر، دارو یا سایر شرایط بیولوژیکی مثل آسیب های مغزی اتفاق بیفتد.افراد دچار فراموشی تجزیه ای به ندرت از مشکلات حافظه ای خود آگاه هستند. معمولا این افراد شدت و اهمیت فراموشی شان را کوچک جلوه می دهند. اگر به مشکلشان اشاره شود یا مجبور به یاد آوری شوند، احساس ناراحتی می کنند.
انواع فراموشی تجزیه ای
فراموشی تجزیه جز دسته اختلالات تجزیه است، که خود نیز سه نوع فراموشی را شامل می شود:
1. فراموشی متمرکز: مرتبط با خاطرات بخش خاصی از زندگی یا یک دوره زمانی برای مثال فرد تمام حوادث سال های 1395 تا 1397 را به خاطر نمی آورد.
2. فراموشی انتخابی: فرد در یک دوره زمانی یا یک حادثه آسیب زا، تنها بخشی از واقعه یا وقایع را به یاد می آورد و بخش های دیگر را از یاد برده است.
3. فراموشی عمومی: فراموش کردن تمامی حوادث زندگی و تاریخچه فرد که بسیار نادر است.
علایم
-سردرد یا درد خفیف در سایر نواحی بدن.
-اختلال ضعف حافظه و خارج شدن از دایره زمان و فراموشی لحظه‌ای یا مشکل در به خاطر آوردن برخی اطلاعات فردی که قابل توجیه با فراموشی معمولی نیست.
-تغییرات قابل توجه در رفتار بیمار به گزارش یک ناظر.
-وجود تضاد در شخصیت و رفتار
-گاهی دیگران رفتارها یا خاطراتی را از فرد بازگو می‌کنند که خود بیمار آن‌ها را به خاطر نمی‌آورد.
-بیمار ممکن است خود را به نام دیگری بخواند یا خود را به عنوان سوم شخص یا «ما» خطاب کند.
-شنیدن صداهایی از شخصیت‌های درون ذهن.
-حملات ترس و اضطراب که حاوی ترس‌های غیرقابل توجیه و بیان باشد.
-وجود افسردگی در شخصیت اصلی.
-پارانویا
-مسخ واقعیت
-خوددگربینی
