علائم سندرم داون
سندرم داون که در گذشته مُنگُلیسم نیز نامیده میشد، یک بیماری ژنتیکی است که به دلیل حضور تمام یا بخشی از یک کروموزوم اضافی در جفت کروموزوم ۲۱ به وجود میآید که در اصطلاح علمی تریزومی ۲۱ نامیده میشود. این بیماری دارای علایم مختلف از جمله ناهنجاریهای عمده یا خفیف در ساختار یا عمل کرد ارگانها میباشد. از جمله علایم عمده و زودرس که در تقریباً همه بیماران مشاهده میشود وجود مشکلات یادگیری و نیز محدودیت و تأخیر رشد و نمو میباشد. ناهنجاریهای فک و صورت، ناهنجاریهای قلبی عروقی و خطر ابتلای بیشتر به انواعی از بیماریها نظیر آلزایمر، لوسمی و عفونتها نیز از پیامدهای این بیماری میباشند. علایم ظاهری سندرم داون، وجود یک خط عرضی در کف دست به جای دوتا، چینهای کنار داخلی صورت، بینی کوچک و سر بالا و گوشهای کوچکتر و کمی پایینتر و … میباشد.
نام این سندرم از نام یک پزشک انگلیسی به نام جان لانگدان داون (John Langdon Down) گرفته شدهاست که برای اولین بار این سندرم را در سال ۱۸۶۶ توصیف نمود. افراد مبتلا به سندرم داون توان ذهنی پایینتر از حد میانگین دارند و بهطور معمول دچار ناتوانی ذهنی خفیف تا متوسط هستند. تعداد کمی از مبتلایان به سندرم داون دچار ناتوانی شدید ذهنی هستند. متوسط میزان بروز این سندرم مابین ۱ در ۶۰۰ تا یک در ۱۰۰۰ مورد از تولد نوزادان زنده گزارش شدهاست که این میزان در مادران جوان کمتر و باافزایش سن مادر افزایش مییابد. با این وجود در حدود دو سوم مبتلایان به سندرم داون از مادران زیر ۳۵ سال متولد میشوند.
علت اصلی ایجادکننده سندرم داون، جدا نشدن کروموزومهای شماره ۲۱ مادری است که این خطر با افزایش سن مادران رابطه دارد، در کنار این، عدم جدایی میوزی پدری، موزاییسم حاصل از عدم جدایی میتوزی یا جابجایی بین کروموزومها نیز میتواند باشد.
علائم سندرم داون
نوزادان مبتلا به سندرم داون معمولا با علائم زیر شناخته می شوند:
-
صورت صاف و مسطح
-
سر و گوش کوچک
-
گردن کوتاه
-
زبان بیرون آمده از دهان
-
نگاه چشم متمایل به بالا
-
غیرطبیعی بودن گوش ها
-
عضلات ضعیف
کودک مبتلا به سندرم داون هنگام تولد ممکن است سایز مشابه کودکان معمولی داشته باشد اما رشد او بعد از تولد کندتر از سایر کودکان خواهد بود.
این کودکان معمولا از اختلال رشدی خفیف یا متوسط رنج می برند و رشد روحی و اجتماعی آن ها با تاخیر همراه خواهد بود. نشانه های رفتاری سندرم داون به صورت زیر است:
-
رفتار تنش زا و غیر قابل پیش بینی
-
تشخیص ضعیف
-
توجه و تمرکز محدود
-
دیر یادگیری
انواع سندرم داون
به طول کلی سه نوع مختلف سندرم داون وجود دارد:
1. تریزومی 21 (Trisomy 21)؛ که شایع ترین نوع سندرم داون بوده و به علت نسخه اضافی کروموزوم 21 در هر سلول رخ می دهد.
2. موزاییسم (Mosaicism)؛ در این نوع سندرم داون نسخه اضافی در همه سلول ها ایجاد نمی شود و تنها برخی سلول ها به آن دچار می شوند. علائم موازییسم خفیف تر از تریزومی 21 است.
3. جا به جایی (Translocation)؛ که در آن 46 کروموزوم در هر سلول قرار دارد اما کروموزوم 21 شکسته و بخشی از آن به کروموزوم دیگری چسبیده است.
عوامل موثر در ابتلا به سندرم داون
برخی عوامل احتمال بروز سندرم داون در کودکان را افزایش می دهد. از جمله:
-
مادر دارای سن 35 سال یا بالاتر
-
سن بالای 40 سال پدر؛ احتمال ابتلا به سندرم داون را دو برابر می کند.
-
سابقه خانوادگی سندرم داون
-
ابتلا به سندرم داون جابه جایی در پدر یا مادر