داشتن یک دوست خیالی که گاهی اوقات به آن همراه خیالی می گویند، بخشی عادی و حتی سالم از بازی دوران کودکی محسوب می شود.

دوست خیالی

ده ها سال است که تحقیقات ادامه دارد، روانشناسان و والدین به طور یکسان فکر می کنند که کودکان سالم هستند یا “طبیعی“.اکثر تحقیقات بارها و بارها نشان داده اند کهاین امر معمولاً بخشی طبیعی از دوران رشد برای بسیاری از کودکان است.تحقیقات قبلی نشان می دهد که 65 درصد از کودکان تا 7 سالگی یک دوست خیالی داشتند.

ویژگی های دوست خیالی کودکان

کسی که می توانند با او صحبت کنند، با او تعامل کنند و با او بازی کنند.این دوستان وانمود می‌کنند که ممکن است شکلهر چیزی را داشته باشند: یک دوست نامرئی، یک حیوان، یک چیز خارق‌العاده، یا درون یک وسیله، مانند یک اسباب‌ بازی یا حیوان عروسکی.

اکثر تحقیقات نشان داده اند که داشتن یک دوست خیالی یک شکل سالم از بازی دوران کودکی است.  حتی مطالعات نشان داده‌اند که ممکن است برای آندسته از کودکانی که همراهان خیالی ایجاد می‌کنند، فوایدی برای رشد داشته باشند.

مزایا دوست خیالی شامل موارد زیر باشد:

1. شناخت اجتماعی برتر
2. جامعه پذیری بیشتر
3. خلاقیت را تقویت کرد
4. استراتژی های مقابله ای بهتر
5. افزایش درک عاطفی

دوستان خیالی ممکن است برای فرزند شما محبت، حمایتگری ، سرگرمی و … فراهم کنند.

5 هدف برای داشتن یک دوست خیالی

در سال 2017، محققان این پنج هدف را برای داشتن یک دوست خیالی شرح دادند:

1. حل مسئله و مدیریت احساسات
2. کاوش در ایده آل ها
3. داشتن یک همراه برای بازی فانتزی
4. داشتن کسی برای غلبه بر تنهایی
5. اجازه دادن به کودکان برای کشف رفتارها و نقش ها در روابط

آیا داشتن یک دوست خیالی برای بچه ها خوب است؟

در حالی که برخی از والدین ممکن است نگران باشند، داشتن یک دوست خیالی برای کودک کاملاً طبیعی است.در مقایسه با کودکانی که دوست خیالیندارند، کودکانی که دوست خیالی دارند در موارد زیر تفاوتی ندارند:

• بیشتر ویژگی های شخصیتی
• ساختار خانواده
• تعداد دوستان غیر خیالی
• تجربه در مدرسه

در گذشته، کارشناسان معتقد بودند که داشتن یک دوست خیالی نشان دهنده یک مشکل یا یک وضعیت سلامت روانی است.بر اساس تحقیقات فعلی منبع مورد اعتماد، این تفکر بی اعتبار شدهاست.

1. در حالی که بیشتر مردم کودکان خردسال پیش دبستانی را با داشتن همراهان خیالی مرتبط می دانند، در واقع داشتن آنها برای کودکان بزرگتر نیزطبیعی است. تحقیقات قدیمی تر نشان می دهد 28 درصد از کودکان 5 تا 12 ساله دارای دوستان خیالی هستند.

دختران بیشتر از پسرها دوستان خیالی دارند.

تخیل می تواند بخش مهمی از بازی و رشد کودک باشد.  داشتن یک دوست خیالی می تواند به کودک کمک کند روابط خود را کشف کند و خلاقیت خود رابه کار گیرد.

بچه ها از چه سنی رشد می کنند؟

برخی از والدین نگران این هستند که کودکان با دوستان خیالی درک خوبی از واقعیت در مقابل تخیل ندارند، اما این معمولاً درست نیست. در واقع، بیشترکودکان می‌دانند که دوستان خیالی‌شان وجود خارجی ندارد.

هر کودکی متفاوت است و در زمان خود از این بخش از زندگی خود رشد خواهد کرد.  گزارش های بیشتری از کودکان زیر 7 سال با دوستان خیالی وجوددارد، اگرچه گزارش های دیگر نشان می دهد که دوستان خیالی در کودکان تا 12 سال وجود دارد.

اگر یک کودک بزرگتر هنوز در مورد دوست خیالی خود صحبت می کند، جای نگرانی نیست.

اگر نگران رفتار فرزندتان هستید، و نه فقط اینکه او دوست ظاهری خود را دارد، می توانید با یک متخصص بهداشت روان متخصص در مراقبت از کودکانتماس بگیرید.

آیا با اسکیزوفرنی مرتبط است؟

وقتی صحبت از تخیل روشن به میان می آید، والدین ممکن است این سوال را مطرح کنند که آیا فرزندشان در واقع توهم یا روان پریشی را تجربه می کند.

داشتن یک دوست خیالی با تجربه این علائم که اغلب با اسکیزوفرنی همراه است یکسان نیست.اسکیزوفرنی معمولاً تا زمانی که فرد بین 16 تا 30 سالسن داشته باشد علائمی را نشان نمی دهد.

اسکیزوفرنی با شروع دوران کودکی نادر است و تشخیص آن دشوار است.  وقتی اتفاق می افتد، معمولا بعد از 5 سالگی اما قبل از 13 سالگی اتفاق میافتد.

برخی از علائم اسکیزوفرنی دوران کودکی عبارتند از:

• پارانویا
• تغییرات در خلق و خوی
• توهمات، مانند شنیدن صداها یا دیدن چیزها
• تغییرات ناگهانی در رفتار

اگر فرزند شما تغییرات مخرب ناگهانی در رفتار خود دارد و چیزی بسیار بیشتر از یک دوست خیالی را تجربه می کند، با پزشک اطفال یا یک متخصصبهداشت روانی تماس بگیرید.

در حالی که علائم اسکیزوفرنی و دوستان خیالی اغلب متفاوت و مجزا هستند، شرایط روحی و جسمی دیگری نیز وجود دارد که ممکن است با هم ارتباطداشته باشند.

به عنوان مثال، تحقیقات در سال 2006 نشان داد که کودکانی که به اختلالات تجزیه ای مبتلا می شوند، احتمال بیشتری برای داشتن یک دوست خیالیدارند.اختلالات تجزیه ای شرایطی هستند که در آن فرد با واقعیت قطع ارتباط می کند.

تحقیقات دیگر نشان داده است که بزرگسالان مبتلا به سندروم داون دارای میزان بیشتری از همراهان خیالی هستند و احتمال بیشتری دارد که ایندوستان را تا بزرگسالی حفظ کنند.

اگر یک بزرگسال دوست خیالی داشته باشد چه؟

تحقیقات زیادی در مورد دوستان خیالی در بزرگسالی انجام نشده است.

در یک مطالعه اخیر، محققان دریافتند که 7.5 درصد از افراد مورد مطالعه، یک دوست خیالی را در بزرگسالی تجربه کرده اند.  با این حال، این حجم نمونهکوچک بود و محدودیت هایی داشت.  تحقیقات بیشتر مورد نیاز است.

با این اوصاف، به نظر می‌رسد هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که دوست خیالی در بزرگسالی معنایی متفاوت از دوستی در دوران کودکی داشته باشد.اینممکن است فقط نشانه ای از مقابله یا تخیل قوی باشد، اگرچه کارشناسان مطمئن نیستند.

از سوی دیگر، اگر یک بزرگسال صداها را بشنود، چیزهایی را ببیند که وجود ندارند، یا علائم دیگری از توهم یا روان پریشی را تجربه کند، ممکن است یکبیماری روانی زمینه ای، مانند اسکیزوفرنی، در بازی باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اغلب اوقات، دوستان خیالی بی ضرر و عادی هستند.  اما اگر فکر می‌کنید فرزندتان چیز بیشتری را تجربه می‌کند، به پزشک اصلی او مراجعه کنید.

هر زمان که رفتارها و خلق و خوی فرزندتان به طور چشمگیری تغییر کرد یا باعث نگرانی شما شد، از پزشک فرزندتان یا یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید.

اگر دوست خیالی فرزندتان برای فرزندتان ترسناک، پرخاشگر یا ترسناک شود، ارزیابی با یک متخصص سلامت روان می تواند به شما آرامش دهد.

کلام آخر

داشتن یک دوست خیالی بخشی عادی و سالم از بازی دوران کودکی است.  داشتن آن حتی در رشد کودکی فوایدی را نشان داده است.

اگر فرزند شما یک دوست خیالی داشته باشد، مشکلی ندارد.  آنها می توانند در زمان خود رشد کنند زیرا دیگر نیازی به مهارت هایی ندارند که همراهشانبه آنها آموزش می دهد.

شماره های مرکز مشاوره رسش:

02186095194-09336364304