کابوس های شبانه به خواب های مکرر ترسناکی گفته می شود که باعث اضطراب، ترس و احساس خطر در فرد می شود. مانند سایر پارازومنی های REM ، کابوس ها از خواب REM به وجود می آیند. اختلال کابوس شبانه در برخی از افراد به قدری شدت می گیرد که به مداخله روانشناسی نیاز پیدا می کنند.
ملاک های تشخیصی اختلال کابوس شبانه
1-وقوع مکرر رؤیاهای ادامه دار، بسیار ملال آور، و به یاد ماندنی که معمولا اقداماتی را برای اجتناب از
تهدیدها برای بقا، ایمنی، یا تمامیت جسمانی در بر دارد و عموما هنگام نیمه دوم دوره خواب عمده روی می دهند.
2-فرد بعد از بیدار شدن از خواب های ملال آور، به سرعت تشخیص موقعیت می دهد و هوشیار می شود.
3-این اختلال خواب، ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کند.
4-نشانه های کابوس ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد نیستند ( مثل سوء مصرف مواد مخدر، دارو).
5-وجود همزمان اختلالات روانی و جسمانی به طور مناسبی شکایت غالب خواب های ملال آور را توجیه نمی کنند.
مشخص کنید اگر:
هنگام شروع خواب
همراه با اختلال غیرخواب، از جمله اختلالات مصرف مواد همراه با بیماری جسمانی دیگر همراه با اختلال خواب دیگر
مشخص کنید اگر:
حاد : مدت دوره کابوس 1 ماه یا کمتر است.
نیمه حاد : مدت دوره کابوس بیشتر از ۱ ماه، ولی کمتر از 6 ماه است.
مداوم : مدت دوره کابوس 6 ماه یا بیشتر است.
شدت کنونی را مشخص کنید :
شدت می تواند با فراوانی وقوع کابوس ها ارزیابی شود.
خفيف : به طور متوسط کمتر از یک دوره در هفته.
متوسط : یک یا چند دوره در هفته، ولی کمتر از هر شب.
شدید : دوره های هر شب.
برای دریافت وقت مشاوره باکلینیک روانشناختی رسش با شماره۸۸۹۷۰۴۹۴-۰۲۱تماس بگیرید